inspirator | motivator | aanvoeler

Als kind stoorde het me dat er in het onderwijs een “we zetten allemaal een masker op” -cultuur hing. Het maakte me verdrietig om te zien dat bijna niemand echt zichzelf durfde te zijn en we niet spraken over dingen die er speelden. Terwijl er tegelijkertijd vaak in de klas de mededeling werd gedaan dat er wel ‘’iets’’ speelde bij een klasgenoot waardoor het niet langer mogelijk was om naar school te komen voor diegene.

Toen ik klaar was met school maakte ik er mijn missie van om ruimte te maken voor jongeren om te ontdekken wie ze zijn en dat helemaal mogen ownen, waar je ook bent. Ik ontdekte meer en meer hoe krachtig het is om je te openen en samen te delen over dingen die er in je omgaan. Je trots én je verdriet. Dat maakt ruimte voor herkenning en verbinding.

Maar ik geloof erin dat dit niet alleen belangrijk is voor jongeren onder elkaar. Het is ook van belang voor degene die ze helpt als het even wat minder gaat. Want wie weet nu beter wat ze nodig hebben dan zijzelf? Bij NJR mag ik daarom de jongeren van het Hoofdzaken panel begeleiden om hun ervaring met de ggz te delen met hulpverleners en beleidsmakers. Ze stellen zich kwetsbaar op en dragen zo bij aan meer openheid en betere hulp voor jongeren met psychische klachten. Ik vind het mega dapper hoe ze dit doen en draag hier heel graag aan bij.