Vroeger had Darine bijles nodig, maar dat konden zijn ouders niet betalen. Nu helpt hij met zijn stichting zelf jongeren die bijles nodig hebben. Hij geeft niet alleen bijles over schoolvakken, maar hij wil als een grote broer voor ze zijn. Dit is Darine el Houfi en in dit interview vertelt hij er alles over.
wie ben jij?
Mijn naam is Darine, ik ben 22 jaar en ik heb een Marokkaanse achtergrond, daar ben ik ook trots op. Ik studeer nu bedrijfskunde op de Vrije Universiteit in Amsterdam, maar daarnaast ben ik ook nog oprichter van stichting Leren voor de Toekomst.
met die stichting bied je huiswerkbegeleiding, hoe ben je daar zo bij gekomen?
Zelf had ik bij 3VWO huiswerkbegeleiding nodig, maar mijn ouders konden het niet voor mij betalen, wat best wel pittig was. Vervolgens had ik na mijn eerste jaar op de universiteit een bijbaan nodig, dus ben ik maar begonnen met het bijles geven bij mensen thuis. Toen vroeg ik al de helft van wat de normale huiswerkbegeleiders vroegen. De prijzen waren 30 euro per uur, ik deed het voor 15. Dat ging eigenlijk best goed! En omdat ik ook bedrijfskunde studeer, en ik graag de dingen die ik leerde meteen toe wilde passen, ben ik begonnen met het huren van ruimtes waar kinderen terecht konden. Het zijn nu echt klassen waar de kinderen in zitten.
je bent meer dan een huiswerkbegeleider alleen, waar komt dat door?
Omdat wij met de stichting een band creëren met onze leerlingen en de ouders die veel verder gaat dan alleen school. We hebben het over toekomstperspectieven, werk, sport, vakanties, opleidingskeuzes en ga zo maar door. Zo zijn we eigenlijk een grote familie.
waar ben je trots op?
Dan moet ik denken aan Rafael, die nu 4 jaar in Nederland woont. hij komt oorspronkelijk uit Congo en is in Duitsland opgegroeid. Hij begon in groep 7 met VMBO kader advies, en omdat zijn Nederlands niet zo goed was kon hij niet hoger scoren, terwijl het wel een hele slimme jongen was. Hij had in groep 8 een droom om naar een bepaalde goeie school te gaan hier in Zeist, maar daar had je minimaal TL niveau voor nodig. Samen met mij en wat begeleiders hebben we Rafael zodanig geholpen dat hij uiteindelijk TL havo mocht doen. Door onze hulp heeft hij een hoger advies gekregen, maar kon hij dus ook naar de school waar hij heel graag naartoe wilde.
"Ik geloof dat educatie het enige middel is om uit de armoede te komen op een eerlijke manier."
heb je nog ambities of doelen voor in de toekomst?
Ja zeker, we willen eerst heel Nederland veroveren, en dus ook eerst buiten de randstad bijles geven. Als dat is geslaagd, dan zie ik het ook wel zitten om het internationaal aan te pakken. Als dat vervolgens ook goed gaat, dan wil ik in Afrika het hele onderwijssysteem omgooien. In Nederland kan iedereen eigenlijk wel naar school, maar in Afrika kan niet iedereen naar school. Ik wil er graag voor zorgen dat onderwijs toegankelijk wordt gemaakt. Door middel van het bouwen van scholen, of door het onderwijssysteem gewoon te verbeteren. En dan niet alleen kwantitatief maar ook kwalitatief de lesinhoud beter maken, en docenten ook scholen in het lesgeven. Ik geloof namelijk dat educatie het enige middel is om uit de armoede te komen op een eerlijke manier.
"Het lijkt allemaal heel vanzelfsprekend, het Nederlandse onderwijssysteem"
in een andere interview benoem je: ‘Niet-westerse ouders willen graag investeren in hun kinderen, maar ze missen de kennis’ Kan je dat uitleggen?
Het lijkt allemaal heel vanzelfsprekend, het Nederlandse onderwijssysteem. Dat je verschillende opleidingen hebt, verschillende niveaus en dat je een keuzepakket kiest op school. Maar dat weten heel veel buitenlandse ouders niet. Daar willen wij ouders ook over informeren. Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen havo en mavo? Wat is belangrijk? Waar letten scholen op? Als ouders een beetje weten welk pad hun kind bewandelt, denk ik dat dat de resultaten van de kinderen kan stimuleren. Ik denk dat je daarmee indirect ook de participatie bij ouderbijeenkomsten vergroot. Heel veel ouders gaan niet naar ouderbijeenkomsten uit schaamte, omdat ze gewoon niet weten waar de docent het over heeft. Eigenlijk vind ik dat je al bij het inburgeren moet leren hoe het Nederlandse schoolsysteem in elkaar zit. Misschien wordt het wel al gedaan, maar dan blijkbaar niet goed genoeg.
als je een ding mocht veranderen in Nederland, wat zou dat dan zijn?
Meer kansen bieden aan jongeren. Zelf ben ik nu 22, dat is best wel jong. Dat merk ik dan ook met het aanvragen van subsidies. We zijn namelijk een stichting, waarbij ouders wel wat betalen maar niet heel veel. Ik vind dat de overheid wel wat meer mag luisteren en investeren. Eigenlijk investeer ik ook in de maatschappij. Doordat wij die kinderen helpen, kunnen zij een betere baan krijgen. Of jongens die nu in plaats van te hangen op straat, hun huiswerk maken. Dat scheelt ook weer heel veel voor justitie. Ik snap dat de overheid ook geen geld heeft om op te rapen, maar ik merk wel, omdat ik jong ben en misschien heeft mijn achtergrond er ook nog mee te maken, dat ik veel minder snel wordt vertrouwd.
Ik ben geen opgever, maar ik weet dat heel veel jongeren stoppen met dromen omdat ze altijd die ‘nee’ krijgen. Als je 4 of 5 aanvragen hebt ingediend met een fatsoenlijk doordacht plan, en je hebt levend bewijs dat het werkt, maar dan nog steeds afgewezen wordt, dan snap ik dat je er mee stopt.
"Maar je moet onthouden dat als je zelf mentaal of fysiek niet in orde bent, je geen anderen meer kan helpen."
wat wil je meegeven aan mensen die net zoals jij een tof plan hebben, of iets willen veranderen, maar niet weten hoe?
Wat ik mee wil geven is, verzamel de juiste mensen om je heen, die jou kunnen helpen met jouw plan. Zoals ik al zei: weigeringen van aanvragen voor financieringen zullen vaak voorkomen. Maar ga in plaats van klakkeloos te accepteren dat je aanvraag niet is goed gekeurd, vragen waarom niet. Gewoon doorzetten.
Het is trouwens ook wel echt belangrijk om niet jezelf te vergeten. Wat ik vaak merk met sociale initiatieven is dat jongeren doorslaan in het willen helpen van anderen waardoor ze zichzelf vergeten. Maar je moet onthouden dat als je zelf mentaal of fysiek niet in orde bent, je geen anderen meer kan helpen.
heb je soms ook wel dat je het niet meer ziet zitten?
Jazeker. En ik denk dat iedereen dat wel eens heeft. Nu is er ook de ramadan, dan slaap en eet ik heel weinig. Ik schaam ik me er niet voor, maar ik zit er nu wel echt even doorheen. Daarom ga ik nu ook een even week op vakantie, zodat ik weer opgeladen terugkom. Je moet voor jezelf duidelijk hebben wanneer je niet meer kan, dan moet je rust pakken.
