Hij is een professioneel breakdancer en motivatiespreker. Hij reist de hele wereld over om shows en workshops te geven en neemt deel aan (inter)nationale danswedstrijden. Zijn aangeboren fysieke beperking weerhoudt Redo er niet van om zijn dromen na te jagen. Door middel van creativiteit en vastberadenheid was Redo in staat om al op jonge leeftijd zijn eigen dansstijl te creëren. Dit is het bijzondere verhaal van Redo.

wie ben jij?

Mijn naam is Redouan Ait Chitt, beter bekend als Redo, 29 jaar en ik kom uit Gorinchem. Van beroep ben ik danser en spreker.

ik zie dat je ook workshops geeft, wat zijn dat voor workshops?

Eigenlijk ben ik danser, maar dat heb ik heel breed getrokken. Dus ik geef bijvoorbeeld optredens, maar daarnaast geef ik ook workshops. Die geef ik veel aan scholen, maar ook aan bedrijven of aan professionele dansers. Ik doe echt veel verschillende dingen, zo heb ik vijf jaar geleden een dansschool opgericht, maar focus ik mij nu volledig op het uitvoerende, dus dansen en spreken.

je hebt het over je sprekers carrière, wat bedoel je daarmee?

Voor veel verschillende evenementen spreek ik. Daar vertel ik eigenlijk mijn levensverhaal, met anekdotes en humor, want ik vind het erg belangrijk dat je een beetje zelfspot kan hebben. Dat bind ik allemaal samen tot één boodschap en dat is: ‘no excuses, no limits’. Ik probeer met mijn speeches eigenlijk mensen te inspireren en andere inzichten te geven. Iedereen heeft tegenslagen en zijn eigen moeilijkheden waar je mee om moet gaan. Ik wil laten zien dat iets wat eigenlijk heel negatief is, ook gebruikt kan worden als soort van motivatie voor jezelf.

hoe ben je met dansen begonnen?

Met het dansen ben ik begonnen op mijn 14e toen ik op de middelbare school zat. Daar zag ik een aantal jongens die al aan het dansen waren, dat was eigenlijk de eerste keer dat ik echt live in aanraking kwam met breakdance. Ik was meteen verkocht door de bewegingen die ik zag en de muziek waar ze op dansten. Ik dacht: ‘laat ik dat ook eens proberen!’. Ik probeerde ze na te doen, en nam later danslessen in het buurthuis. Alleen na een half jaar werden die danslessen stop gezet door het geld tekort. Heel veel van die leerlingen waarmee ik op les zat zijn gewoon gestopt. Een vriend van me en ik zijn wel door gegaan, omdat we het zo tof vonden. We hebben letterlijk overal geprobeerd om een ruimte te vinden. Dan liepen we zaaltjes binnen en vroegen we of we daar mochten trainen voor een euro. Of in winkelcentrums of parkeerplaatsen. We hadden geen ruimte, we hadden geen support, maar we wilden gewoon heel graag dansen. Toen zijn we zelf opzoek gegaan naar mogelijkheden. De motivatie kwam echt vanuit onszelf.

waar ben je trots op?

Waar ik heel erg trots op ben, is dat ik nu uiteindelijk doe wat ik vroeger voor ogen had. Het dansen ging steeds beter en ik dacht dat ik er misschien wel iets mee kon gaan doen. Dat dat uiteindelijk ook gelukt is, en dat ik nu het leven leid wat ik wilde, dat is iets waar ik het meest trots op ben. Dat ik gewoon de wereld kan zien met het dansen, op zoveel mooie plekken kan komen, en zo veel mensen kan ontmoeten en inspireren. Dat is zo vreemd om te beseffen. Ik ben ook dankbaar voor het feit dat mensen mij uitnodigen of met mij samen willen werken. Dat je echt letterlijk van niks komt en iemand bent zonder enig talent, en dan ook kiest voor een carrière als danser, terwijl dat juist voor mij helemaal niet vanzelfsprekend is.

heb je nog ambities voor in de toekomst?

Eigenlijk gewoon wat ik nu doe, maar dan veel vaker, meer en veel groter. Maar ik vind het goed hoe het nu gaat. Ik heb pas mijn eigen theater solo gemaakt, die gaat dit najaar toeren in de theaters in Nederland. Het mooie is dat ik echt kan laten zien wat mijn kwaliteiten zijn, en ook daarmee een soort verhaal kan vertellen. Maar dan zonder woorden!

krijg je wel eens vervelende reacties?

Toen ik begon wel, nu eigenlijk helemaal niet meer. Nu zien mensen wel waar ik mee bezig ben. Maar zeker toen ik begon, vroeg iedereen zich af waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Ik was continu bezig met dansen, trainen, beter worden, verjaardagen afzeggen. Mensen dachten: ‘Die zit in een of andere parkeergarage met wat muziek op’, ‘Waar verspil je je tijd aan?’ of ‘Moet je niet gewoon wat beters gaan doen?’. Maar ik was van kleins af aan al erg eigenwijs, dingen die mensen tegen mij zeiden, daar ging ik nooit akkoord mee. Ik kreeg bijvoorbeeld van doktoren allemaal hulpmiddelen, omdat ze er vanuit gingen dat ik zonder niet normaal zou kunnen functioneren. Naast dat ik een prothese nodig had, probeerden ze ook andere dingen aan mij te geven. Dat wilde ik allemaal niet, want ik kan gewoon mij eigen manier vinden van hoe alles het beste werkt. En zo ben ik er altijd mee om gegaan. Wanneer iemand dan nare dingen tegen mij zei, of als er mensen waren die niet in mij geloofden, wist ik gewoon dat het voor mij wel werkte! Het is voor mij altijd heel erg belangrijk geweest om mij te omringen met mensen die wel goeie gedachten hebben. Ik denk dat iedereen dat moet doen. Als jij vrienden om je heen hebt die niet in je geloven, dan zijn dat verkeerde vrienden, lijkt mij. Ik probeer demotiverende mensen niet meer in mijn leven te hebben, omdat dat iets is waar je uiteindelijk niet beter van wordt. Je kan iets beter proberen en dat het niet lukt, dan dat je later spijt hebt dat je het nooit hebt geprobeerd.

zijn er mensen die jou inspireren?

Ja die heb ik zeker! Ik heb niet echt een idool, maar het zijn voornamelijk de mensen om mij heen. Die zijn allemaal stuk voor stuk bezig met hun eigen toffe dingen, het maakt niet uit wat dat is. Het zijn de mensen in mijn directe omgeving waar ik persoonlijk veel inspiratie uit haal. Dat is wel tof want die kan ik gewoon bellen en goeie gesprekken mee hebben. We kunnen elkaar ook motiveren, dat is voor mij wel het meest belangrijke.

wat geef je mee aan mensen die willen veranderen maar niet weten hoe?

Vind eerst uit wat het is dat je wilt. En als je dat weet, ga er dan alles aan doen om daar terecht te komen. Als het iets is waar je aan wilt werken, werk er dan ook vol aan. Mensen zijn er goed in om andere mensen aan te wijzen, waarvan ze denken dat die hun problemen kunnen oplossen. Maar het ligt echt bij jezelf. Je moet veranderingen die je wilt maken echt zelf doormaken. Je moet er niet vanuit gaan dat een ander jou gaat helpen. Dat is stap één. Dus weten wat je wilt, daar voor gaan, en daar zelf keihard voor knokken! Omring je met mensen die het beste in jou naar boven halen. Ik zie het bijvoorbeeld om mij heen, dat jongeren zich veel te veel laten beïnvloeden door anderen en daarom vergeten wat ze zelf willen en belangrijk vinden. Zet je doelen hoog. Verandering komt niet na een nachtje slapen, verandering komt echt na investeren. Ik ben nu zo’n 15 jaar aan het dansen, ik ben ook niet ergens gekomen omdat ik wakker werd of omdat dingen opeens op mijn pad kwamen.

Op de hoogte blijven van alle changemakers?Meld je dan aan en krijg 1 keer per maand een interview in je mailbox!